Промената започнува од нас, но за да се осигура дека лицата со попреченост имаат еднакви можности, почит и пристап до ресурсите што им се потребни за целосен и исполнет живот, потребен е колективен напор и посветеност на сите нивоа на општеството
Ангела Тошева
И оваа содржина (која ја објауваме во месецот за подигање на свеста за лицата со попреченост) ја посветуваме на кревање свесност за предизвиците на лицата со попреченост во нашето општество, како и предлозите за решенија во насока на нивна инклузија и интеграција.
Неретко, голем предизвик е дискриминацијата и социјалната стигма. Лицата со попреченост се соочуваат со негативни ставови и стереотипи, што може да доведе до исклучување, изолација и маргинализација. Ова може да влијае на нивното ментално здравје и благосостојба, како и на нивната способност да најдат можности за вработување или образование.
Да се поттикнуваме едни со други на делување
Неколку начини со кои што може да се помогне се, подигање на свеста преку едукација на луѓето за различните видови на попреченост и предизвиците со кои се соочуваат лицата со попреченост. Ова може да помогне да се разбијат стереотипите и да се намалат предрасудите.
Важно е да истакнуваме дека лицата со попреченост ги имаат истите права и ги заслужуваат истите можности како и секој друг. Работејќи на намалување на дискриминацијата и стигмата, можеме да создадеме поинклузивно и порамноправно општество за сите. И оваа статија е дел од промената и се надевам дека ќе поттикне барем еден човек да реагира и да стане по свесен за луѓето околу себе кои се чувствуваат невидливо, да ги инспирира луѓето да преземат акција и да станат застапници за лицата со попреченост во нивните заедници.
Прочитајте го и првиот дел од оваа содржина, со клик на сликата
Сончогледи – знак за невидлива попреченост
Постојат многу организации кои се залагаат за правата на лицата со попреченост и промовираат инклузивност и поддршка. Тие обезбедуваат вредни ресурси и многу придонесуваат во борбата против дискриминацијата. Многумина од нас младите имаат слободно време, кое препорачувам, да го искористиме со волонирање во некоја слична организација или посетување на настани кои се борат за правата на овие лица.
Промовирајте инклузивни практики во вашата заедница, работно место и општествени кругови! Охрабрете го учеството на лицата со попреченост во активности и настани. Погрижете се просторите да бидат достапни и да одговараат на нивните потреби. Покажете емпатија и љубезност кон лицата со попреченост. Однесувајте се кон нив со почит, достоинство и разбирање и избегнувајте да користите јазик или однесување што е навредливо или навредливо.
Постои и симбол за дискретно предупредување дека некое лице има невидлива попреченост. Тоа е симбол што се користи претежно на фреквентни места (железничка станица, аеродроми, супермаркети), а тоа е цвет од сончоглед. Симболот претставува радост, позитива, сила, самодоверба. Токму вакви, мали работи за кои треба да се информираме повеќе, можат да направат голема разлика во нечиј живот и да помогната невидливите да станат видливи.
Промената започнува од поединецот
Промената кон подобар живот за лицата попреченост започнува од поединецот. Важно е да се признаат и почитуваат способностите и правата на лицата со попреченост. Ова може да започне во нашиот личен живот со достоинствено третирање на лицата со попреченост, вклучувајќи ги во нашите секојдневни активности и поддршка во нивниот секојдневен живот.
На ниво на соседството, сите ние може да делуваме во насока на создавање инклузивна средина каде што луѓето со попреченост ќе чувствуваат припадност и дека се добредојдени. Ова вклучува пристапни јавни простори, транспорт и услуги во заедницата. Ние, исто така, можеме да поддржуваме и да учествуваме во локални групи за застапување попреченост за промовирање на свеста и поддршка за лицата со попреченост.
На општинско ниво, важно е да се воспостават политики и програми кои се прилагодени на потребите и правата на лицата со попреченост. Ова може да вклучува јавни услуги и можности за вработување. Општините, исто така, можат да работат со локални групи за застапување попреченост за да се осигураат дека нивните политики и програми се инклузивни и репрезентативни за потребите на заедницата за попреченост.
На државно ниво, владата има одговорност да донесе законодавство и политики кои ги штитат правата на лицата со попреченост. Ова вклучува обезбедување можности за образование и вработување, пристапна инфраструктура и здравствени услуги. Исто така, важно е да се одговори на социјалната стигма и дискриминација со која се соочуваат лицата со попреченост, преку промовирање на свеста и едукацијата за правата и инклузијата на попреченоста.
Промената започнува од нас, но бара колективен напор и посветеност на сите нивоа на општеството за да се осигура дека лицата со попреченост имаат еднакви можности, почит и пристап до ресурсите што им се потребни за да живеат целосен и исполнет живот.
Се надевам дека овој напис ќе ги отвори очите на луѓето за предизвиците со кои се соочуваат лицата со попреченост и ќе ги поттикне да бидат поемпатични и со разбирање кон нивните борби. Верувам дека со подигање на свеста за попреченоста и промовирање на поинклузивно општество, можеме да создадеме свет кој е поприфатлив и поправеден за сите.
Ако сте сведоци на дискриминација или стигматизација на лицата со попреченост, пријавете кај надлежни тела.
Охрабрете ги другите да го прават истото.
(авторката е средношколка и волонтерка на „Лице в лице“)
