Од живот во насилство до економска независност: Храброто ново поглавје на жена жртва

Од дом каде што стравот беше секојдневие, до работен простор каде што се слуша нејзиниот глас. Од живот со наведната глава, до денови исполнети со учење, личен раст и заработка. Ова е приказната на Милена*, жена која не само што излезе од насилство, туку изгради нов живот, чекор по чекор, со вистинска поддршка и со сопствена волја.

– Имам 30 години, родена сум во Струмица, а се омажив во Штип. Кога го запознав мојот, сега веќе поранешен сопруг, не ни помислував дека сите убави зборови кои ги кажуваше на почетокот, ќе прераснат во насилство кое го промени мојот живот… 
Насилството започна тивко – со навреди, омаловажувања и контрола. Подоцна премина во физичко. Мислев дека е фаза. Дека ќе помине, сите така мислат. Ама не поминува, станува полошо – споделува Милена, менторирано лице во програмата социјално менторство на „Паблик“.

Милена се обидувала неколкупати да замине, но за жал секогаш повторно се враќала назад. Стравот од самостоен живот без ресурси, чувството дека „нема каде“, грижата за децата, особено за најмалиот син со попреченост – сето тоа ја држело врзана за насилниот партнер. Враќањето многу често е полошо од заминувањето, но во тој момент се чувствувала дека нема друг избор.

Од живот во насилство до економска независност: Храброто ново поглавје на Милена

Според нејзиното сведоштво за социјалната менторка на „Паблик“ со која таа работеше на економско зајакнување, пресвртот се случува пролетта 2023-та. После брутален физички напад, собрала храброст. Го напуштила насилникот и се вратила кај своите родители. Пријавила во полиција, собрала медицинска документација и започнала судска постапка. Овојпат, не се вратила.

Клучната улога на социјалното менторство во економското зајакнување

Социјалното менторство на „Паблик“ не ги прави менторираните лица само економски независни, туку им дава самодоверба им помага да ја видат другата страна и можноста за живот без насилство. Милена ни сподели дека првиот контакт со менторката се граничел помеѓу страв и надеж. Не знаела што да очекува, но знаела дека токму ваква поддршка ѝ е потребна во моментот.

– Низ разговорите, на виделина излегуваат години и години трауми, но, и желба за нов почеток. Двете се договоривме дека првиот чекор мора е практичен – најмалиот син треба да оди во градинка, за таа да може да работи. Веднаш знаев дека треба да се обратам до општината, за да ја објаснам ситуацијата и да побарам да има привилегија пред другите, не затоа што бараме нешто невозможно, туку затоа што во тој момент, без ова, ништо друго нема да реализираме. И успеавме во тоа. Обезбедивме место во градинка и почнавме многу поконструктивно да работиме на нејзиниот индивидуален план за економски развој – споделува со нас, Магдалена Чадиноска Кузманоски, социјалната менторка на „Паблик“ која работеше со Милена.

Разоворот со менторката и со Милена го објаснува процесот на економско зајакнување. Тој не изгледа како права линија, туку повеќе како храбро тргнување напред и неизесно враќање назад. Менторката споделува дека првото вработување на Милена завршува брзо затоа што наидува на директно јавување на насилникот во фирмата и упатување на закани до сопствениците.

– Дента дојде кај мене во канцеларија со зборовите: „Сакам, ама стварно немам сила веќе да се борам! Кога и да кренам глава, ме мава уште посилно. Мислам дека нема никогаш да излезам од овој круг. Таман помислив дека нешто убаво се случи и дека конечно почнаа работите да се решаваат види што ми направи повторно“ – укажува менторката на Милена.

По неможноста Милена да го задржи работното место поради насилникот, таа започнува ангажман со флексибилно работно време. За првпат, заработува самостојно, без страв. Со сопствен приход, си ги покрива потребите – и за себе, и за децата. Работи од дома, во мирна средина, и паралелно го следи факултетот. Со многу труд ги совладува сите работни активности. За брзо време учи и покомплицирани работни задачи кои се составен дел од нејзината работа.

– Откако се вработив, сама почнав да ја гледам промената. Повторно се смеев и зборував со сигурност. Си купив работи кои не се „само неопходни“, туку се за моја душа. Конечно не барав дозвола од никого… тоа чувство нема цена. Ова вработување за мене беше потврда кон сама себе пред сè, и секако пред другите дека јас можам и знам – вели Милена.

Ова е само една од приказните кои ќе ги споделиме во текот на 16-те денови на активизам против родово-базирано насилство. Затоа што, #НемаОправдување, не за жртвите, туку за насилниците. Со овој пример посочуваме дека преку социјалното менторство на „Паблик“, жртвата на насилство го менува текот на својот живот, и ја променува приказната.

*Името на жената која го преживеала родово-базираното и семејното насилство е познато на редакцијата на „Лице в лице“. Ова сведоштво е објавено со нејзина дозвола.

Прочитајте тука текст поврзан со темата.

• „Приказната за Силјан“ на Тамара Котевска со успешна примера во Њујорк
• Работилница за новинарки: „Жените зад приказните“ – простор за поддршка, заедништво и солидарност
• Од живот во насилство до економска независност: Храброто ново поглавје на жена жртва
• Ново поглавје „Свесност“ на „Лице в лице“ – ритрити, обуки и работилници за подобри граѓан(к)и
• Интервју со Ѓорѓе Јовановиќ: „Не зборувам наместо нив, туку со нив“ – Уметност што ги прави невидливите видливи