Што ако не се случеше?

Кочани, исполнетo со музика, полнo со енергија во ноќта,
додека искра не ја задуши радоста во хаос и страв.

Со еден чадлив здив, пламени јазли го проголтаа ритамот,
музиката замолкна под вресоци и плач.

Пепел ги зацрни соништата каде што некогаш одекнуваше смеа,
десетици гласови замолкнати! Никогаш повеќе нема да ги слушнеме.

Тагата носи солзи, но и глас полн со гнев.
Не е доволна тагата, правдата си бара сцена..

За да нема веќе заобиколувања по цена на животи,
бараме вистина додека не дојде правда.

Слушаме многу „можеби“,
но, што ако не се случеше?

Нашето бдеење е ветување: ќе се бориме за она што е исправно,
создавајќи надеж од пепелта на таа страшна ноќ!

Михаела Маџевска, средношколка

• Ученици и наставници од Пробиштип и Злетово во посета на медиуми во Скопје
• Кога човечноста ја победува загубата  – премиерно прикажан документарниот филм „Промени го крајот на нечија приказна”
• Доделени новинарските награди „Никола Младенов 2024“
• Колективното добро носи и индивидуално добро
• Лекувањето на колективната траума ќе трае подолго од медиумското внимание! – ИНТЕРВЈУ со психологот и психотерапевт Марија Штерјовска