Жива храна – здрав живот!

По­са­кав повторно да се самоубијам кога ми ја зголемија дозата на лекот што го пијам за тоа што мојот лекар го дијагностицира како „главно депресивно нарушување“. Тоа беше мо­јот втор обид, а првиот беше кога бев тинејџерка. Имав „депресија“ од детството, кога ми беше кажано дека, најверојатно, ќе треба да останам на лекови до крајот на животот. Оваа вест само дополнително ја зголемуваше мојата депресија бидејќи длабоко во себе зна­ев дека само постојам, а не живеам, сонот ми беше постојано бегство во свет што не мо­жев целосно да го доживеам. Не беше лесно патување. Тоа беше најголемиот предизвик во мојот живот. Со сесрдност ја претворив мојата желба за смрт во огромна желба за жи­вот! 

Ко­неч­но, најдов здравје и среќа во себе. Мојата т.н. хемиска нерамнотежа во мозокот ја сне­ма. Изгубив 20 килограми и веќе немам симптоми на депресија, вознемиреност, напади на паника, хроничен замор, висок холестерол и анемија и јас сум целосно без лекови затоа што одбрав да направам сѐ што е потребно!

Ги сменив убедувањата, го сменив начинот на исхрана, почнав да медитирам за да го сме­нам условениот ум, го сменив животот и со поддршка на сопругот, моите деца и тие што ме сакаа, го следев своето срце и тоа што го знаев природно, што ме водеше навнатре кон ја­дро­то на моето битие и тоа е меѓусебно поврзан однос со самата природа. Никој не мо­же­ше да го стори тоа за мене. Сфатив дека единствената вистинска форма на помош е да си помогнеш сам!
Де­нес живеам како секој ден да е скапоцен и сум благодарна за ова искуство. Здравјето бе­ше моја мотивација, но, секако, и тежината. Телото природно се грижеше за себе додека доживуваше детоксификација и се врати во рамнотежа. Еве што сторив.

Во еден миг сфатив дека во фрижидерот и во орманчињата за храна сѐ што имаме е ра­фи­ни­ра­но, обработено, речиси готово за јадење. Помислив и на своите деца. Сфатив дека не смее и тие да поминат низ истото и затоа мора да исфрлам сѐ. И би така. Исфрлив сѐ и по­бр­зав на пазар. Купив сѐ што е растително. Налетав случајно на „Бистро здраво живо“ и ја видов нивната програма за детоксификација. Ми беше како молња. Три месеци јадев само све­жа, највкусна храна. Секој ден чувствував како ме враќа од мртвите. Вториот месец ги вклу­чив сите домашни. Се радувавме на секое дневно пакетче, ни беа како мали подарочиња за Нова година. Од  ден на ден бев сè посреќна, ама однатре. Во домот се чувствуваше ра­дост. Денес сум веќе трета година на жива храна. Двапати во годината одам во бистрото и се подложувам на детоксификација со 28-дневната програма на супербогати нутритивни обро­ци, но другиот дел од годината готвам сама. Повремено јадам морска храна, уживам во испечен сладок компир, тиква или црн патлиџан, но тоа е реткост. Тортите од „Здраво жи­во“ се мојот избор за благо, а во орманот освен здрави и безглутенски житни плочки се­ко­гаш имам месечна резерва на лепчиња и крекери од моите здравоживи пријатели, кои ми ста­наа семејство.

Де­нес нема апчиња, нема тресење, не бројам калории … уживам во живата храна!  Повеќе не­мам желба за храна што не додава повеќе „живот“ на моето тело. Развив нова љубовна вр­ска со храната, која ме храни и физички и духовно. Тоа што ме мотивираше да ви ја рас­ка­жам својата приказна е да споделам со вас дека секој има иста можност. 

Се­ка­ко, не може сѐ и секој да се излекува, но со сигурност може да го подобри квалитетот на животот.

Рам­ка: Рецепт за зелено смуди