Микробилки – суперхрана на иднината!

Расте интересот за оваа здрава храна, која има неоспорно влијание врз подобрување на имунитетот на човекот. Науката вели дека човекот може да ја исполни дневната пре­по­ра­ча­на доза на витамин Це ако внесе само 41 грам црвена микрозелка 

Ма­ло, а моќно. Ова е првата асоцијација за микрозеленчукот, чиешто одгледување ста­ну­ва сѐ поголем тренд во светот. И со причина. Истражувањата велат дека неговите хран­ли­ви состојки се четири до 40 пати поголеми од култивираните растителни видови.

Оваа суперхрана кај нас си најде простор и на еден охридски прозорец од дневна соба, по­точ­но на неговата рамка осветлена од сонцето. Не како самоникната, туку негувана со огром­на љубов и посветеност од Сања Бачевски, инженерка по хортикултура.

Про­из­водс­тво­то на микробилки е целосно органски процес, без примена на какви било хе­ми­ски материи. Тоа, всушност, било и клучниот фактор зошто Сања почнала да ги одг­ле­ду­ва. Подоцна, микроградинарството се поширило и на домашен пластеник од неколку ква­дра­ти. Па така, сега произведува спанаќ, грашок, сончоглед, јапонска ‘рдоква, пченка… Зем­ја­та што ја користи е органски компост.

Избор за сите возрасни групи

При­каз­на­та за микробилките почнала со приказната за мајчинството. Едното било поттик и за другото.

– Ко­га станав мајка, почнав многу повеќе да се интересирам за здравата храна. Како и се­кој родител, сакав на своето дете да му го овозможам најдоброто. Тогаш живеевме на се­ло, па можевме и сами да произведеме сѐ што јадевме. Меѓутоа, кога се преселивме во Охрид, немав простор каде би можела да ја произведувам својата храна. Одново почнав со истражување и така дојдов до микробилките. За мене, како инженер по хортикултура со долгогодишно искуство, не беше никаков проблем да ги одгледувам. Сѐ почна на про­зор­ска­та рамка во дневната соба, каде што има доволно светлина за раст и за развој на бил­ки­те. Кога испробав неколку различни видови, направивме мал пластеник во кој, вер­ти­кал­но, на полици, почнавме да произведуваме микробилки. Сега одгледувам десетина раз­лич­ни видови микробилки – открива Бачевски.

Ми­кро­ра­сте­ни­ја­та се одличен избор во исхраната за сите возрасни групи. Потрошувачите низ светот стануваат сѐ позаинтересирани за оваа суперхрана поради нејзиното влијание врз подобрување на имунитетот на човекот. Особено во време кога динамиката на жи­ве­е­ње не дозволува здрава исхрана во континуитет. Научните податоци велат дека човекот мо­же да ја исполни дневната препорачана доза на витамин Це ако внесе само 41 грам цр­ве­на микрозелка. 

– Да, студиите покажуваат дека микрорастенијата се полни со хранливи материи, како што се витамините Це, Е и Ка, лутеин и бета-каротен. Интересно е што микробилката содржи и до 40 пати повеќе хранливи состојки од истите големи билки. Најголема здравствена при­до­би­вка од нив е што опфаќаат високо ниво на сулфорофан, состојка што го спречува рас­тот на клетките на ракот, а, исто така, познато е и дека се богати со минерали и со ан­ти­о­кси­дан­си. Микробилките спречуваат хронични болести, намалуваат холестерол, поради ни­ски­от процент на јаглехидрати помагаат и во контрола на тежината, го намалуваат крв­ни­от притисок и се сметаат за пробиотик што ги храни добрите бактерии во цревата – об­јас­ну­ва Сања.

Не може секој зеленчук да биде микробилка

Вообичаено, микробилките се берат во првата фаза од развојот, кога се развиваат првите два листа, пред да се појават вистинските листови. Луѓето често ги ме­ша­ат ‘ртулците и микробилките, но постои голема разлика меѓу нив.

– Ми­кро­бил­ки­те, за разлика од ‘ртулците се произведуваат во земја и се користат само над­зем­ни­те делови од билките. Се произведуваат на светло, што е многу важно за фо­то­син­те­за­та, која создава хемиска енергија потребна за раст на билката, го зголемува неј­зи­ни­от вкус, и затоа силата на микробилките се крие во листовите – вели Бачевски.
Истра­жу­ва­чи­те и нутриционистите се единствени во ставот дека микрозеленчукот е ви­стин­ска нутритивна бомба, особено ако се спореди со конвенционалниот зеленчук, кој че­сто е термички обработен, при што се губат хранливите материи.

Но, Са­ња посочува дека не може секој зеленчук да се јаде како микробилка.

– По­ра­ди токсичните материи, доматот и компирот не се одгледуваат како микробилка. И на­чи­нот на консумирање на микрорастенијата може да биде разновиден. Најчесто се до­да­ва­ат во салати, во сендвичи, а одлични се и како прилог на месо. Со нивна помош се збо­га­ту­ва и вкусот на сосови, супи, а може да се консумираат и самостојно. Секој од нас мо­же да пронајде примена според своите потреби во исхраната. Поради своите ка­ра­кте­ри­сти­ки, микробилките може да се сметаат за храна што има огромен потенцијал. Тоа е хра­на на иднината – нагласува Бачевски, која на ваков начин го почна малиот семеен бизнис „Sanja’s microgreens“, ка­де што преку интернет може да се нарачаат нејзините ми­кро­бил­ки. 

Ина­ку, микрозеленчукот, освен во кујните на светски познатите ресторани, сѐ почесто е при­мен­лив и кај нас, на домашните трпези. Станува наша реалност и како вкус и содржина, по из­бор и како декорација.

[/ihc-hide-content]