Подобро општество се гради преку партнерства

Ни­што по пандемијата на ковид-19 нема да биде исто – годинава ја заокружуваме со ек­стрем­на сиромаштија кај околу 150 милиони луѓе на глобално ниво, па затоа тенденцијата е реосмислување на капитализмот, но и реосмислување на општествените системи, кои мо­ра да се развиваат во насока да се соочат со последиците од претходните технолошки ре­во­лу­ции што создадоа длабока нееднаквост и штета за животната средина. А, во исто вре­ме, општествените системи треба да обезбедат соодветни одговори на тековната кри­за и транзиција кон новата улога на бизнис-секторот во создавањето одржлива еко­но­ми­ја.

Во согласност со ова, целта и на петтата револуција е воспоставување нова, генеративна сим­би­о­за меѓу развојот на човештвото и поширокиот еколошки и економски систем. А но­ви­от општествен систем, според аналитичарите, ја налага потребата од инвестиции во раз­вој на луѓето, но истовремено и во развојот на еден поширок систем за поддршка, како но­ви форми на економска и на индустриска политика, кои се водени од општествени ми­сии.

[ihc-hide-content ihc_mb_type=”block” ihc_mb_who=”unreg,6″ ihc_mb_template=”3″ ]

Во новиот посакуван општествен систем развојот зависи од капацитетот да се поттикнува со­ра­бо­тка и градење врски, партнерства, градење пристап што ќе ја вклучува заедницата. Во него индивидуалецот е важен, но место натпреварувачки настроен и пресметлив човек има­ме поврзани луѓе што работат заедно и учат од задоволството при работењето. Во исто време, работниците учествуваат во создавањето нова практика и при­ме­ри, развивањето е преку практика.

Нас­ле­де­ни­от општествен систем е дизајниран и функционира хиерархиски, вертикално и со централизирани организации. Меѓутоа, ваквата поставеност се покажа како не­со­од­вет­на и нефлексибилна во време на кризи. Институциите што можат да го поддржат оп­штес­тве­ни­от развој се отворени, вмрежени и хоризонтални, тие не се инволвирани во ди­рект­но давање услуги, туку во создавање средина што ги овозможува тие услуги.

За­тоа, како што и предвидува 17. цел за одржлив развој на ОН, неопходни ни се инк­лу­зив­ни партнерства, на глобално, регионално, национално и на локално ниво, кои ќе се те­ме­лат на цврсти вредности и принципи, врз заедничка визија и цели, кои во фокус ги ставаат лу­ѓе­то и планетата.   Пандемијата ни покажа колку како луѓе може да сме кревки и ран­ли­ви, но, во исто време, ја стави на тест и нашата моќ и способност, колку сме подготвени ра­ци­о­нал­но да го движиме кормилото кон ден во кој еднаквите можности за сите ќе би­дат реалност.

Гра­де­ње­то ефективни партнерства, особено меѓусекторски, бара нов начин на мислење и ве­шти­ни на страната на индивидуалците и нови капацитети и иницијативи на страната на ин­сти­ту­ци­и­те. Овој процес бара стрпливост, упорност и долгорочна посветеност во ерата на брзи технолошки промени и притисок за краткорочни резултати врз компаниите и по­ли­тич­ки­те лидерства. И ништо од ова не е лесно, се вели во резимето на извештајот на Хар­вард­ска­та бизнис-школа, насловен „Партнерства за одржлив развој“.
Но, од друга страна, тоа е есенцијално доколку сакаме да постигнеме напредок во мо­би­ли­зи­ра­ње­то на ресурсите и на капацитетите потребни за постигнување на целите за одрж­лив развој.

И нашата заложба, преку „Лице в лице“, како платформа за одржлив развој, е да ја под­ги­не­ме свеста за ова прашање и заедно, партнерски, со вас, како читатели, граѓани, прет­став­ни­ци на организации, компании и институции, да бидеме активни актери во ко­кре­и­ра­ње­то одржлив општествен систем на 21 век. Систем во кој, заедно, ќе развиваме ино­ва­тив­ни решенија, кои ќе нѐ доближуваат едни до други. Ова е предизвикувачко време и за лидерите. Нивната улога, пак, во градењето чувство за за­ед­нич­ка цел, е неприкосновена. А сите ние, во рамки на своето поле на дејствување, мо­же да бидеме лидери што проектираат и иницираат промени.
Да не заборавиме, само, со нас, во 2022 година, да ги понесеме емпатијата, солидарноста, жел­ба­та за заедништво и инклузија.

[/ihc-hide-content]